Cyfry śmierci

Odnalezienie sali, w której miały się odbyć egzaminy wstępne zajęło Ci kilka minut. Nikt oczywiście nie był tak mądry i nie wpadł na pomysł, by niespodziewanie wybranym, przyszłym członkom organizacji Enmienda przygotować i dołączyć do znalezionego w pokoju ekwipunku mapkę z zaznaczonym miejscem docelowym. Jak się po dłuższym błądzeniu okazało, wspomniana sala mieściła się na tyłach tutejszej szkoły. Jeżeli miała ona robić za pewnego rodzaju halę sportową, to... chyba był to największy szkolny obiekt sportowy, jaki kiedykolwiek widziałaś. Wysoka na kilkadziesiąt metrów, długością dorównywała profesjonalnemu boisku do piłki nożnej. Była podzielona na kilka sektorów, w których znajdowały się najróżniejsze przyrządy do ćwiczeń: drabinki, tarcze strzelnicze, specjalne nawierzchnie do biegów wytrzymałościowych i inne. Gdzieniegdzie dostrzegłaś niewielkie grupki nastolatków, najwyraźniej również podchodzących do egzaminu. Ich postępy uważnie nadzorował umięśniony brunet ubrany w sportową bluzę i dresy. Z wyglądu przypominał typowego wfistę, więc bez problemu domyśliłaś się, że jest trenerem tutejszych kadetów. Gdy dostrzegł, że stoisz w drzwiach sali, podszedł w Twoją stronę i przeglądając listę z nazwiskami, rzekł:
- Zapraszam. "Neytiri Black", prawda? - Po tym pytaniu uniósł głowę znad kartki i spojrzał na Ciebie.

-Skoro tak to czas ruszać.- i z tą myślą ruszyłam w poszukiwaniu sali. Cóż, jak to w życiu bywa, nie zawsze idzie wszystko łatwo i sprawnie jak po maśle. W związku z tym łatwo było można o fakt zgubienia się. jak się okazało posiadłość, a raczej szkoła, bądź czym to można nazwać wcale nie była taka mała. Zwiedzając, a raczej szukając wyznaczonej sali krzątałam się jak niemota po korytarzach gdy w końcu stanęłam przed jakimiś drzwiami. Gdy stanęłam w drzwiach nie mogłam się nadziwić ogromowi tej sali.
-Faktycznie to miejsce nie jest wcale taki małe skoro sama hala jest dość.... dużych rozmiarów.- powiedziałam w myślach rozglądając się uważnie by nie ominąć żadnego szczególiku. Wszędzie było można zauważyć trenujące osoby. Aż w końcu jest! Trener. Pan wuefista
-Oby nie był jakimś zboczeńcem jak to w szkołach bywa. mruknęłam w myślach, jakoś nigdy nie byłam przekonana do zajęć wfu z powodu "nauczyciel", którzy je udzielali. Jednak po chwili zostałam zauważona. Najwidoczniej faktycznie dobrze trafiłam bo trener odezwał się do mnie wyczytując mnie z listy.
-Zgadza się, to ja.- odpowiedziałam mężczyźnie starając się nie patrzeć mu w oczy jednak też za bardzo nie uciekać wzrokiem by nie okazać się nie szczerą. Podobno gdy ludzie kłamią to nie patrzą w oczy. Ja mam ku temu inne powody... Oczekiwałam jakiś poleceń, w związku z czym byłam w gotowości. Miałam nadzieję, że za zadanie będę miała jakąś walkę mieczem, w tym zazwyczaj byłam dobra. Broń biała, coś pięknego. Sprawdziłam jeszcze czy wszystko mam co potrzebne i weszłam na salę w kierunku wyczytywanego nazwiska.

Mimo że starałaś się nie spoglądać na trenera, zupełne uniknięcie kontaktu wzrokowego graniczyło z cudem. Gdy przez chwilę Twoje spojrzenie zawisło na mężczyźnie... skamieniałaś. Nie trudno było przewidzieć, że zobaczysz owe cyferki, ale tym razem na ich widok oblał Cię strach. Otóż data nimi zapisana już minęła. Ta sama sytuacja powtórzyła się, gdy zerknęłaś na grupki biegających nastolatków. Tak jakby wszyscy już nie żyli.
Tymczasem brunet podał Ci woreczek, z którego polecił Ci wyciągnięcie jednej kulki. Wylosowałaś fioletową z kremowymi smugami. Najwyraźniej był to kolor drużyny, do której zostałaś przydzielona na czas egzaminu, gdyż dostałaś również koszulkę kolorystycznie do niej pasującą. Następnie otrzymałaś karteczkę z rubrykami służącymi do notowania Twoich wyników przez osoby do tego upoważnione i... ruszyłaś.
W momencie przekroczenia progu pierwszej sali oślepiło Cię ostre światło. Gdy Twoje oczy zdołały do niego przywyknąć, ujrzałaś ogromny pas zieleni. Z początku to miejsce wydawało się spokojne i idealne w celu relaksu. Jednak chwilę później na przyczepionym do szklanego sufitu (całe miejsce było na kształt gigantycznej szklarni) ekranie dostrzegłaś napis: "Etap I: Tor przeszkód". Czyli w tym dziwnym parku kryją się liczne pułapki i przeszkody?
Na uboczu dostrzegłaś także panią nadzorującą przebieg sprawdzianu, do której najwyraźniej trzeba było zanieść kartę uczestnika, oraz grupkę rozgrzewających się nastolatków w fioletowych koszulkach.

Troche to miejsce zaczyna być straszne. Daty, które już straciły swoją ważność. Czy oni sąjakimiś Zombie? A może to wszystko mi się śni? Zastanawaiając sie nad tym zaciskam pięść aby wbić sobie paznokcie w dłoń. Jeśli zaboli to znaczy, że to nie jest sen i musi być jakieś inne wytłumaczenie. Jeszcze jednym logicznym może być, że w tym miejscu z momentem przyjęcia ich do tej organizacji ich śmierć jest niemożliwa, albo są również nadprzyrodzeni jeśli można tak to nazwać. Po wylosowaiu kulki uśmiechnęłąm się do siebie, lubiłam ten kolor, także ucieszył mnie fakt, ż będę chodzić w takiej bluzce. Chyba poprostu byłam nieświadomoa tego c oto może oznaczać. Po otrzymaniu "notatnika" i wyjściu do następnego pomieszczenia uświadomiłam sobie co to może oznaczać. Podeszłam do grupki osób ubranych w te same koszulki. Rozejrzałam się szybko w rozeznaniu sytuacji. Szukałąm czy są osoby w innych koszulkach. I ciekawe czy ten test również polega na działąniu grupowych, w końcu nie bez powodu by nie dali paru osobom tych samych koszulek. Podesżłma do grupki tak samo ubranej, rzuciłam cicho
-Cześć jestem Neytiri. - i wziełam się za rościąganie. Pewnie nikt nie usłyszał jak sie przedstawiłąm i wyszłam na gbura, chama i prostaka ale coż. Jakoś opinia rówieśników nie zaspecjalnie mnie obchodziła.